یکی از مزیت های ایمپلنت های دندانی این است که میتوانند بدون نیاز به استفاده از دندان های طبیعی مجاور به عنوان پایه جایگزین دندان های از دست رفته شوند . در شرایط زیادی ممکن است دندان های بارستوریشن های بزرگ به طور موفقیت آمیزی با کروان ها باسازی شوند.از دیگر روش های دندانی می توان به بریج و ارتودنسی نام برد.

درمان ارتودنسی

واضح است اگر اگر درمان ارتودنسی مشکل را حل کند مزیت زیادی در عدم استفاده از درمانهای پروتز یو رستوریتیو وجود خواهد داشت .

درمان ارتودنسی جهت بستن فضا عمدتا محدود به جوانان بوده در حالیکه بزرگسالان تمایل کمتری به بستن فضا عمدتا محدود به جوانان بوده در حالیکه برگسالان تمایل کمتری به بستن فضا با درمانهای طولانی مدت ارتودنسی را دارند . قبلل از اینکه درمان ارتودنسی جهت بستن فضا شروع شود ، ملاحظات زیر بایستی مورد توجه قرار گیرد .

✅ عملی بودن از نظر تکنیکی : نتیجه نهایی با استفاده نخ از کست های تشخیص ارزیابی شود .

✅ بهداشت دهان : درمان ارتودنسی در بیماران با بهداشت ضعیف دهان عدم تجویز دارد .

✅ همکاری بیمار : تمایل و همکاری بیمار جهت درمان طولانی مدت

✅ نتیجه با ثبات : دندانهای حرکت داده شده بایستی با ثبات باشند تا مجددا به محل اولیه خود بازنگردند .

دنچرهای متحرک

دنچرهای متحرک دارای این مزیت اند که هر تعداد دندان را میتوانند جایگزین کنند . ارزان ترین راه جایگزینی دندان ها بوده و هنوز برای تعدادی از بیماران قابل قبول می باشند . در مجموع دنچر پارسیلی که برای درمان بی دندانی بیمار مورد استفاده قرار میگیرد هر چه بزرگتر باشد مشکلات بیشتری به همراه دارد .

وقتی که تعداد دندانهای باقی مانده خیلی کم در حد 2 تا 3 دندان باشد استفاده از دنچرهای کامل مطرح میشود . به هر حال اگر تعدادی از ریشه ها قابل نگهداری باشد یک لوردنچر ممکن است مورد توجه قرار گیرد . مزیت عمده اوردنچر این است که ریشه های باقی مانده قادر به حفظ استخوان آلوئل هستند و موفقیت دنچرهای پارسیل و کامل را نیز افزایش میدهند . بسته به سایش اجزای آکریلی و اینکه بیمار دارای براکسیزم است یا نه ، انتظار میرود که دنچرهای آکریلی به مدت 5-3 سال قبل از تعووض یا سایر اشکال نگهداری دوام بیاورند . یک پروتز کروم – کبالت حداکثر 10 سال فانکشن خواهد داشت به هر حال تهیه یک طرح ایده آل و ضخامت های ایده آل برای کلاسپ های دنچر پارسیل گروم – کبالت جهت داشتن یک طول عمر 1 ساله مشکل است . بیماران دارای دنچر بایستی از افزایش بالقوه بیماری های دهان و نیاز به همکاری جهت رعایت بهداشت دهان خود به منظور پیشگیری از بیماری های پریودنتال آگاه شوند .

بریج های باند شونده توسط رزین

با معرفی تکنیک های ADHESIVE امکان بازسازی تعداد زیادی از فضاهای بی دندانی کوچک با بریج های رزین باند فراهم شده است . این تکنیکها یک رستوریشن خیلی موفق با حداقل آماده سازی دندان ها را فراهم می سازند . بریج های resin-bonded نیاز به مقدار قابل توجهی از ساختار دندانی باقی مانده جهت یک رستوریشن موفق دارند . طول عمر بریج های resin-bonded 8-7 سال می باشد که برحسب نوع طراحی پروتز مثلا دارای کانتی لور باشد یا نباشد کمی متغیر است . این ممکن است برای بسیاری از کلینیسین هایی که موفقیت محدودی با این نوع بریج ( به علت حساسیت تکنیکی ) دارند جالب باشد . دقت قابل توجه در کار لابراتواری همراه با تکنیک کلینیکی دقیق ، ( از نظر کنترل رطوبت عالی ) منجر به ساخت یک resin-bonded موفق خواهد شد ( شکل 4-2 ) .

بریج های resin-bonded در دندان های دارای رستوریشن های بزرگ که مینای ناکافی دارند نبایستی مورد استفاده قرار گیرند .

بریج رزین باند دارای کانتی لور که دندان لترال را در یک بیمار 14 ساله جهت انجام درمان های ایمپلنت خیلی جوان است جایگزینی کرده است (b) نمای لبیال از بریج رزین باند

بریج های معمولی (conventional bridges )

بریج های معمولی اغلب درمان ایده آل برای بیماران با بی دندانی پارسیل می باشند. از بریج های معمولی با کیفیت خوب ، طول عمر 20-15 ساله انتظار میرود ، هر چه ساختار دندانیس باقی مانده کمتر باشد موفقیت بریج های معمولی کاهش می یابد . فاکتورهای خطر شناخته شده شامل بیماری پریودنتال ، درمان اندو ، فقدان ساختمان دندانی و استفاده از پست های دندانی می باشند . میزان موفقیت با افزایش طول فضای بی دندانی (edentulous span) کاهش می یابد .

نگهداری از بریج های معمولی ممکن است مشکل باشد بنابراین در صورت شکست درمان اغلب به جای تعمیر ، تعویض میشوند . اکثر شکست ها منجر به از دست دادن دندان های پایه می شوند . تحتمالا بدترین شکست ها به علت طرح درمان های اشتباه ، انجام ضعیف طرح درمان و مراقبت های ناکافی بعد از درمان می باشند .

وقتی که یک فضای بی دندانی (edentulous span) افزایش می یابد و یک فضای انتهای آزاد (free end ) به دنبال از دست دادن دندان ایجاد میشود اغلب بهتر است ترکیبی از روکش (crown) و پروتز پارسیل متحرک جهت درمان در نظر گرفته شود .

شکل 5-2 یک بریج متحرک – ثابت که یک دندان پره مولر را در یک بیمار که دارای رستوریشن های زیادی است جایگزین کرده است .

دندان های باقی مانده را به منظور بهبود طرح دنچر از نظر آماده سازی محل rest ، پلن های راهنما و اندرکات های مناسب میتوان اصلاح کرد . بنابراین full crown ها به همراه اتاچمنت های دقیق یا شولدرهای آماده میتوانند به میزان زیادی گیر و ثبات داچر را افزایش دهند .

ایمپلنت های دندانی

یکی از مزیت های ایمپلنت های دندانی این است که میتوانند بدون نیاز به استفاده از دندان های طبیعی مجاور به عنوان پایه جایگزین دندان های از دست رفته شوند . در شرایط زیادی ممکن است دندان های بارستوریشن های بزرگ به طور موفقیت آمیزی با کروان ها باسازی شوند . اما ممکن است جهت پایه بریج مناسب نباشند. ایمپلنتهای دندانی ممکن است درمان انتخابی در شرایط زیر باشند :